ہست مثل گل شگفتہ چہرۂ اختر رضا
علامہ تحسین رضاتحسینؔ بارہ بنکوی،انڈیا
ہست مثل گل شگفتہ چہرۂ اختر رضا
اوست چوں ما ہ درخشا ں جلوۂ اختر رضا
درمیان اہلسنت ہست شمع معرفت
گِرد اوآید پرا ں پروا نۂ اختر رضا
پیش دانا گفتۂ اوگفتۂ اللہ بو د
کلمۂ حق را بداں در کلمہ ٔ اختر رضا
از مئے دیدار حُسنش ہر کہ یک جرعہ کشید
با زرفت اوسوئے میخانۂ اختر رضا
بہر اہل حق فشاند در سخن گلہا ئے مہر
ردِّ با طل را ست خنجر خا مۂ اختر رضا
آں چنا ں قر آن فر میدہ لِبَاسُ التَّقْویٰ خَیْر
آں لبا سے را ببیں در جا مۂ اختر رضا
نزد اہل دین آں کہ عاقل و ہشیار است
ہر کہ شد از جا ن ودل دیوانۂ اختر رضا
چوں کلا مش ہست تُست از شرا ب سلسبیل
پا ک است از معصیت ہم جا دۂ اختر رضا
چوں امام احمد رضا دارند قول امر ونہی
حق نما ید خلق را آئینۂ اختر رضا
عالمان سوئِ چو ں در علم دیں حجت کنند
راست با شد آخرش فر مو دۂ اختر رضا
بر زمیں از ہند تا صد ہا بلاد ومملکت
ہست چو ں فر ش کشا دہ خطۂ اختر رضا
مفتیاں در حکم دیں کر دند بے جا اختلا ف
صغریٰ کے کبریٰ شود در نکتۂ اختر رضا
معنیٔ ہستی را درک کردن مشکلے است
در یا در کو زہ بدارد نقطۂ اختر رضا
از عدو با کے کذا رد صاحب ایمان کہ ہست
بے نیا ز از خو ف ہر مستانۂ اختر رضا
بر زبا نش جاری باشد چوں سرود حمد ونعت
حو ر عیں تحسیں کند زاں نغمۂ اختر رضا
با مکا نش نسبت روحا نیاں دا رم کہ ہست
مخزن انو ار دیں کا شا نۂ اختر رضا
دامن دل می کنند آں ’’منزل سودا گراں‘‘
در نظر کہ خو شنما ید کو چہ ٔ اختر رضا
در جہا ن عیش نزداوزرو مال است ہیچ
دین وتقویٰ ہست بس سرما یۂ اختر رضا
آں چہ اکنو ں می کند او کا رتبلیغ شرع
فرد اخو اہد کر دآں پروردۂ اختر رضا
اززما ن معرفت در مجمع احبا ب خو ب
می دہد درس شریعت خطبۂ اختر رضا
پیش او ملحد کجا دا رد مجا لے با سخن
با طلاں را شیر با شد گُر بۂ اختر رضا
حل کند احکا م امر ونہی او فی البدیہہ
از فقاہت ہست پُر پیما نۂ اختر رضا
من کجا دا نستمش درظا ہر وبا طن او کیست
رتبہ اش داند فقط فر زانۂ اختر رضا
ہر کہ زو بے گا نہ با شد او نیا بد را ہ را ست
تا بمنزل کے رسد بیگا نۂ اختر رضا
با کسے تحسین ؔپُر سیدم نشان مرد حق
او اشا رت کرد سو ئے نا مۂ اختر رضا